Baharda Düş-William Faulkner (Çeviri: Roman Karavadi)
Ve nihayet, içinde ağlayan bir sesin peşinde
Üstüne batıyor günün perdeli değişen gölgeleri
Öylece durmuş ve donakalmışken. Çevresinde
Bir çan sesinin genişleyen halkaları yayılıyor.
Ve başka bir çan sesi, yıldız gibi kayıyor sessizliğe
Sönüyor onun için, ve uyanıyor
Ani belirsizliğiyle bir acının. Bu - diyor ve titriyor-
Kalbimdi, eski kırık kalbim;
Oldukça dikkatli koruduğum kalbimin, boş
Tohumunun bitkisi, kanunları gün be gün
Onu bir bahçeye çevirebilirdi, yaşlılığı selamlayacağı
Yıpranmış ve savrulmuş.
Yorumlar
Yorum Gönder