Baharda Düş-William Faulkner (Çeviri: Roman Karavadi)

Ve nihayet, içinde ağlayan bir sesin peşinde 

Üstüne batıyor günün perdeli değişen gölgeleri

Öylece durmuş ve donakalmışken. Çevresinde 

Bir çan sesinin genişleyen halkaları yayılıyor.


Ve başka bir çan sesi, yıldız gibi kayıyor sessizliğe 

Sönüyor onun için, ve uyanıyor

Ani belirsizliğiyle bir acının. Bu - diyor ve titriyor- 

Kalbimdi, eski kırık kalbim;


Oldukça dikkatli koruduğum kalbimin, boş 

Tohumunun bitkisi, kanunları gün be gün

Onu bir bahçeye çevirebilirdi, yaşlılığı selamlayacağı


Yıpranmış ve savrulmuş.





Bu blogdaki popüler yayınlar

Barbarları Beklerken'i Neden Seviyorsun?

Şiirin Politikayla Bir Meselesi Var Mıdır?

Kan ve Sözcükler - Önder Karataş