Sezai Karakoç Tartışmalarına Şerh

Sezai Karakoç tartışmalarına şerh: sanatın siyasetini elbette önemsiyoruz ve tabi ki tarafımız ezilenlerden yana. Yapıtından tutun da kişinin söylemlerinin tamamını kesinlikle ideolojik bir zeminde tartışabiliriz. Ancak görünen o ki okurlar ideolojik eleştiriyle yapıt eleştirisini aynı kefeye koyup tek potada eritmeye çalışıyorlar. Bu hem yanlış hem de toptancı. Söylemlerden anlıyoruz ki okur, okumadığı yapıtın eleştirisini yapma cüretini gösteriyor. Birķaç örnekle devam edelim. Özellikle "solcu" arkadaşlara Marksist Estetiğe tekrar dönmelerini öneririz. Bu arada solcu estetik diye bir şey yoktur. Çoğu okur bunu yapıyor. Yani tezler boşluğa savruluyor. Marx, Balzac gibi aristokrasinin her zerresini, her ayrıntısını yazmış bir yazara hayrandı. Kendi gerçeğini en açık ifadeyle anlattığı için. Marx, Balzac'ı bir çırpıda gerici ilan edip kenara çekilebilirdi. Biz de Marx'ı sıradan bir eleştirmen olarak anardık bugün. Ancak diyalektik bize bunu söylemiyor. Bugün karşılaştığımız hiçbir eleştiride Karakoç'un şiir poetikasını eleştiren tek bir paylaşıma denk gelmedik. Kabul edelim ya da etmeyelim Karakoç ikinci yeni damarından yola kalkıp kendi poetikasını oluşturmuş bir şairdir. (Ha Turgut Uyar neden solcu değil neden eylemler de değil diyenleri de gördük. Oraya bir gün geliriz.) Turgut Uyar'a yapmadığınız şeyi Sezai Karakoç'a yapamazsınız. Son olarak birkaç örnekle bu konuyu tamamlayalım. Ekim Devrimi'nin şairi Mayakovski, faşist Ezra Pound'un Sovyetler'deki yayıncısıydı. Acaba neden? Dünyaları taban tabana zıttı. Fakat Pound'un estetiği yeni bir dil sunuyordu demek ki. Bir örnek daha: Louis Ferdinand Celine Hitler yanlısıydı. Bugüne kadar okuduğumuz en iyi savaş karşıtı romanı o yazdı: Gecenin Sonuna Yolculuk. Biz bu yazarları okuduğumuz, tartıştığımız, eleştirdiğimiz yahut övdüğümüzde durduğumuz yerden bir şey kaybetmeyiz. Kavramlar kimsenin mülkü değil. Diyalektik kimsenin mülkü değil. Estetik kimsenin at koşturacağı yer değil. Sezai Karakoç üzerine yapılan politik eleştiriler kabulümüzdür. Ancak düşmanı eleştirirken bile  doğru taşı atmayı tercih ederiz.

"Sanat ancak sanat olduğu sürece siyasaldır. Ve yalnızca duyulur dokuları ve alımlanma tarzlarıyla, tüketim nesnelerinin statüsünden radikal biçimde farklılaşan nesneler ürettikçe sanatsaldır"

#sezaikarakoç

#barbarlarıbeklerken



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Frantz Fanon ile Kalkınmayı Sömürgesizleştirmek (Benjamin Selwyn)

Resim
                                                                       Çeviri: Burak Bayülgen   Büyük kültür teorisyeni Stuart Hall, Frantz Fanon'un Yeryüzünün Lanetlileri kitabını, sömürge dünyasındaki özgürlük arzusunu özetlediği için 'sömürgesizleştirmenin kutsal kitabı' olarak adlandırmıştı (1). Fanon, dünya nüfusunun çoğunluğunun yaşamını sistematik olarak değersizleştirerek ırkçılığın kapitalist sınıflar için nasıl örgütleyici bir ilkeyi temsil ettiğini aydınlatmaktadır. 'Yüzyıllar boyu kapitalistler azgelişmiş dünyada gerçek savaş suçlularıymışçasına davrandılar'. ‘Kapitalizmin altın ve elmas rezervlerini artırarak zenginliğini ve gücünü oluşturan başlıca yöntemler sürgün, katliamlar, angarya ve kölelikti' diye yazmıştı (2). Fanon'un kalkınmayı sömürgesizleştirmek isteyenler arasındaki popülaritesinin nedenlerinden biri de postkolonyal ülkelerin halihazırda gelişmiş ülkeleri takip etmeye çalışmak yerine kendi kalkınma yollarını oluşturmaları gerektiği
Devamı

Çaresizce Susan'ı Aramak (Terry Castle)

Resim
Çevirmenin Notundan Bir Bölüm Susan Sontag’ın kişiliğinden yola çıkan ve bir yazarı tarihteki yerine tevdi etme amacı taşıyan bu metnin özgün hâli yıllar önce, 17 Mart 2005’te London Review of Books’ta yayınlandı. Metin, Terry Castle imzası taşıyor ve Castle’ın Sontag ile tanışıklığına, bundan ileri gelen izlenimlerine dayanıyor. Yazarın Sontag’ın eserlerine yaklaşırken izlenmesi gerektiğini düşündüğü tavrı özetliyor, bu tavra giden yolda Sontag’ın kişiliğini, ele alınışını ve bir kültür sahnesini eleştiriyor. Metinde, Sontag’ın ve eserlerinin ele alınışı üzerinden ABD ana akım kültürünün, medyasının bir eleştirisi de mevcut.   Fakat en önemlisi, Sontag metinde bir vaka olarak beliriyor. Kanonik bir figürün eleştirisini, bu figürün içinde bulunduğu ilişkilere de değinerek veriyor Castle. Belki de yazarın işi; dokunulmaz olanı kurcalamak, onu dokunulmaz kılanın peşine düşmek, bunu yaparken de eleştirinin nesnesine bağlı değerin esasında nerede yattığını aramaktır. Castle, bir yandan da
Devamı

Alexander Dugin'in Kozmik Savaşı (Matt Mcmanus)*

Resim
"Moderniteyi ve ondan türeyen ideolojileri (bireycilik, liberal demokrasi, kapitalizm vb.) insanlığın yaklaşmakta olan felaketinin nedenleri olarak gören René Guénon ve Julius Evola'nın vizyonunu paylaşıyorum ve batılı tutumların küresel egemenliği Dünya'nın nihai bozulmasıdır. Batı kendi sonuna yaklaşıyor ve geri kalan herkesi kendisiyle birlikte uçuruma sürüklemesine izin vermemeliyiz."  Alexander Dugin, Avrasyacılığa Giriş Son zamanlarda, birçoğu belirgin bir şekilde postmodern bir niteliğe sahip olan sert ve aşırı sağ hareketlerin yeniden canlandığını gördük. Birçok analist, bu hareketlerden herhangi birinin terimin tam anlamıyla faşist olarak adlandırılmayı hak edip etmediğine odaklandı. Ne kadar nahoş olursa olsun, özellikle faşist nitelikler taşımayan aşırı sağ hareketler de vardır. Ancak çok sayıda modern faşist de vardır. Bunların en önemlilerinden biri filozof Alexander Dugin'dir. Dugin faşist olduğunu reddetmiştir. Dugin'in batılı savunucuları da on
Devamı