Barbarları Beklemezken-Emre Varışlı
haydn çalıyordu
ben balkondan sarkmıştım
aklım bakımsız bitkiler gibi duruyordu
kahverengi serin parkelerin üstüne yatmıştım, odada
dislektik çocuk koca yüzünü bana çevirdi, bazı harflerle sorunu vardı, yeniden saçlarına uzandığımda orada olmayacaktı, boyandım, taş ellerini tuttum, bir kez daha orada olmak isteyecekti ama olamayacaktı, benzin kokusu, ölüm kokusu, her şeyin soğuk ve arzulanmış hali, merdivende durup beyaz boşluğa baktım, mermer merdiven, kan yürüyen sanat duruşumu ve şiirimi alıp fındık bahçelerine kaçırmak istiyordum, kaçıramıyordum.. eğer başarabilseydim, bütün bu şehrin tuvaletlerinde bıraktığım şeyler bir işe yarayacaktı, bütün verdiğim sözler ve el izlerim, tükürüklerim- ağacın altında rüzgar yaklaşıyor, lağımdan uzağa gidip çilli beyaz suratını öptüğümde kağıtlar doluyor. bir elim çimende bir elim kıçında akşam oluyor.. muzun kabuğunu yavaş yavaş soyunuşu ve joyce okuyuşunu izliyorum. Onu öldüğümden beri tanıyorum.
yerküre cüret ve alevlerle ayakta duruyor, gergin kaslar öpücüklerle
bütün bunlar olurken
dünya çiçekleri istiyor
zehirleri istiyor
çükleri istiyor
gidip sanat takip edeyim istiyor
ben mutsuz olayım istiyor.
Barbarları Beklerken, No: 5, 2020
Yorumlar
Yorum Gönder